- zmarły
- zmarły {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos odm. jak przym. Ia, zmarłyrli {{/stl_8}}{{stl_7}}'osoba, która zmarła': {{/stl_7}}{{stl_10}}Módlmy się za naszych zmarłych. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
zmarły
Look at other dictionaries:
zmarły — zmarłyli imiesł. przymiotnikowy czynny czas. zemrzeć (p.) zmarły w użyciu rzecz. «osoba, która zmarła» Pochować zmarłego … Słownik języka polskiego
Vader (band) — Infobox musical artist Name = Vader Img capt = Vader performing live at Metalmania 2008 Img size = 250 Landscape = yes Background = group or band Alias = Origin = Olsztyn, Poland Years active = 1986–present Label = Regain Mystic Productions… … Wikipedia
Laurynas Gucevičius — Portait moderne Nom de naissance Laurynas Masiulis Naissance avant le 5 août 1753 Migo … Wikipédia en Français
błogosławiony — błogosławionywieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. błogosławić (p.) błogosławiony w użyciu przym. «nieoceniony, pomyślny, chwalebny, zbawienny» Błogosławiony czas. Błogosławiona cisza, myśl. ∆ Błogosławionej pamięci «w religii mojżeszowej: o… … Słownik języka polskiego
denat — m IV, DB. a, Ms. denatacie; lm M. denataci, DB. ów «człowiek zmarły śmiercią gwałtowną, nienaturalną; samobójca lub zamordowany» Znaleźć zwłoki denata. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
kanonizacja — ż I, DCMs. kanonizacjacji; lm D. kanonizacjacji (kanonizacjacyj) «w kościele katolickim: akt kościelny, na mocy którego zmarły zostaje uznany za świętego; kanonizowanie» ‹śrdwłc. z gr.› … Słownik języka polskiego
martwy — martwywi «taki, który nie żyje; o roślinie: zwiędły, uschnięty; o przedmiocie: nieżywotny, nieożywiony» Padł martwy na polu walki. Martwe zwierzę. Martwe gałązki. To jak martwa opoka nie zwróci w stronę oka, to strzela wkoło oczyma, to się łzami… … Słownik języka polskiego
nieboszczyk — m III, DB. a, N. nieboszczykkiem; lm M. ci nieboszczykcy (te i), DB. ów «człowiek zmarły (niekiedy używane w funkcji przydawki rzeczownikowej)» Opłakiwano nieboszczyka … Słownik języka polskiego
testament — m IV, D. u, Ms. testamentncie; lm M. y «akt prawny, za pomocą którego spadkodawca rozporządza własnym majątkiem na wypadek swej śmierci» Testament rodziców. Otworzyć, obalić testament. Sporządzić testament. Zapisać coś komuś w testamencie. Zmarły … Słownik języka polskiego
umarły — imiesł. przeszły przymiotnikowy czas. umrzeć (p.) umarły, umarła w użyciu rzecz. «człowiek zmarły; nieboszczyk, trup» Ten hałas zbudziłby umarłego. □ Tyle to pomoże, co umarłemu kadzidło … Słownik języka polskiego
